การสนทนากันของนักธุรกิจจีน

การสนทนากันของนักธุรกิจจีน

ข่าวสารที่แน่นอน และละเอียด ที่มีความเป็นจริงทุก ๆ กระเบียดนิ้ว ไม่มีการสอดแทรกด้วยข่าวลือ หรือข่าวที่ทำให้ผู้อื่นต้องได้รับความเสียหาย เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่า ข่าวสารที่เที่ยงตรงนั้นถือเป็นอาหารอันโอชารสของนักธุรกิจทั้งหลาย ไม่ว่าเขาเหล่านี้จะเป็นชนชาติใด ๆ ก็ตาม ข่าวสารที่มีความกระจ่างชัด และได้ผ่านจากการกลั่นกรองกันมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นักธุรกิจทุกคนต่างก็ล้วนมีความต้องการอยากได้มาเป็นข้อมูลด้วยกันทั้งน้น ขออย่างเดียวคือ ข่าวที่ได้มาจะต้องเป็นข่าวที่ให้ความเชื่อถือได้ไม่ใช่ข่าวลวง

แต่จะว่ากันไปแล้วจะมีใครรู้บ้างไหมนะว่าข่าวสารใดเป็นข่าวที่ถูกต้อง และข่าวสารใดที่เป็นข่าวถูกบิดเบือนจากความเป็นจริง

เจ้าสัวจีนจะมีความคิดอ่านอยู่อย่างหนึ่งที่ดูออกจะสอดคล้องกันก็ตรงที่ว่า เมือได้มาถึงแหล่งที่มาของข่าวสารแล้ว จะทำการวิเคราะห์กันว่าแหล่งข่าวนั้นเชื่อถือได้เลยหรือไม่? ถ้า หากว่าแหล่งที่มาของข่าวนั้นไม่เป็นที่น่าให้ความเชื่อถือ ก็จะไม่เก็บเอาข่าวสารนั้นมาทำให้การดำเนินงานในแต่ละครั้งต้องเกิดความเสียหาย แต่ทั้งนี้พวกเขาก็มีความจำเป็นที่จะต้องตรวจสอบกันเป็นอย่างดีให้แน่นอนเสียก่อน ว่า ข่าวสารต่าง ๆ ที่ได้มาเหล่านั้นจะเป็นข่าวจริง ๆ หรือเป็นข่าวที่ปราศจากข้อมูลแห่งความเป็นจริง

เจ้าสัวจีนทุกคนรู้ดีแล้วว่า แหล่งข่าวสารต่าง ๆ นั้น ส่วนใหญ่แล้วจะมาจากคำพูดและการกระทำของคน และจากจุดตรงนี้เองที่ทำให้พวกเขาชอบที่จะหาโอกาสพบปะและพูดคุยกัน โดยการหยิบยกเอาปัญหาต่าง ๆ มาเล่าบรรยายสู่กันฟัง คนจีนมักชอบแลกเปลี่ยนข่าวสารกันอยู่อย่างนี้มาข้านานแล้วสีบทอดต่อ ๆ กันมาจนถึงในยุครุ่นของลูกหลาน พวกเขาชอบที่จะพูดคุยเพื่อแลกเปลี่ยนทัศนคติซึ่งกันและกัน โดยไม่ได้มีจุดประสงค์เป็นอย่างอื่น จากนั้นก็จะเอาข้อมูลมาทำการจับประเด็นวิเคราะห์ และใช้วิจารณญาณในการคิดคำนึงกันถึงในส่วนที่มันจะเป็นไปได้

หัวข้อเรื่องส่วน ใหญ่แล้วก็จะเป็นเรื่องราวของการค้าการขาย รองลงมาก็คือ เรื่องราวของการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน นอกเหนือจากนั้นก็เป็นเรื่องลัพเพเหระต่าง ๆ ในขณะ ที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ลองจับใจความแล้วเหมือนกับว่าพวกเขาไม่ได้มีความลับปกปิดอะไรกันเลย ใครไม่รู้จะคิดว่าพวกเขาชอบคุยโวโอ้อวด แต่ที่จริงแล้วหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ พวกเขาเพียงเพื่อต้องการที่จะส่งข่าวคราวของการดำเนินงานต่อกัน มันไม่ใช่เป็นการคุยโวโอ้อวดหรือไม่ใช่เป็นการคุยโม้ แต่มันเป็นการเสนอเรื่องราวที่ดี ๆ พอที่จะให้ดูสนทนาเก็บเอาไปใช้เป็นบทเรียน หรือเป็นแบบอย่างในการดำเนินงานกันในครั้งต่อ ๆ ไปในภายภาคหน้า

ส่วนใหญ่แล้วชาวจีนเวลาที่พวกเขาได้มาพบปะสังสรรค์ หรือพูดคุยกันในระหว่างพรรคพวกเดียวกัน ลองสังเกตดูให้ดี ๆ พวกเขาจะไม่มีความลับต่อกันเลย ทุกอย่างที่ต้องแสดงออกมานั้น ดูเป็นการโจ่งแจ้งเปิดเผย มันจึงเป็นเรื่องที่ชวนให้ต้องคิดว่าทำไมหนอพวกเขาถึงยอมเผื่อแผ่กันได้ถึงเพียงนี้? ตอบกันจนเป็นที่กระจ่างชัดได้ก็ต่อเมื่อมีข้อความอยู่ตอนหนึ่งที่กล่าวเอาไว้แล้วว่า

"พวกเราลงเรือลำเดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน ใจคอต้องหนักแน่นเข้าไว้ พวกเราจะไม่ทำร้ายกันเองโดยเด็ดขาด นอกจากนำเสนอ ความคิดของตัวเราเอง เพื่อที่จะสร้างตำนานแห่งการค้าให้มันยิ่งใหญ่ เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของชาวโลก และพวกเราก็พร้อมแล้วที่จะก้าวเดินต่อไป และก้าวเดินไปอย่างพร้อมเพรียงกัน โดยให้คงเอาไว้ซึงความเป็นมิตรภาพแห่งเพื่อนพ้องที่ดีต่อกัน"

เจตนารมณ์ทุกอย่างนั้นจะยังความยืนหยัดอยู่บน อุดมการณ์เดียวกันมาโดยตลอดไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าหากว่าชาวจีนมีโอกาสที่จะเปิดฉากสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนนอก แน่่นอนล่ะการสนทนานั้นก็จะเกิดขึ้นมาจากฝ่ายตรงข้ามกันเพียงอย่างเดียว คู่สนทนาของชาวจีนยิ่งพูดออกมามากเท่าใด ความลับของพวกเขา ก็จะถูกเปิดเผยออกมามากขึ้นเท่านั้น พ่อค้าชาวจีนจะนึ่งฟังเพียงอย่างเดียว และก็อาจที่จะมีการพูดคุยโต้ตอบกลับไปบ้างเป็นครั้งคราวเพื่อไม่ให้คู่สนทนานั้นเกิดความกังขา จนทำให้จับไต้ และเกิดการหยุดชะงัก เพราะถ้าหากว่าคู่สนทนาหยุดชะงักคำพูดหรือเกิดการลังเลในการที่จะพูดคุยต่อ ซึ่งนั่นก็ย่อมที่จะต้องหมายความถึง การหยุดส่งข่าวสารของเขานั่นเอง เรื่องแบบนี้พ่อค้าแม่ค้าชาวจีนส่วนใหญ่รู้กันเป็นอย่างดี